Ο πόνος αποτελεί μια δυσάρεστη αισθητηριακή και συναισθηματική εμπειρία, σε συνδυασμό με πραγματική ή δυνητική βλάβη των ιστών. Συνήθως περιγράφεται με τους όρους μιας οργανικής βλάβης και ενόχλησης από τον θεραπευόμενο. Ακόμα κι αν δεν υπάρχει ασθένεια, τραυματισμός ή βλάβη, το άτομο το βιώνει εξίσου επώδυνα και αυτό που πρέπει να λάβουμε υπόψιν μας είναι η προειδοποίηση ότι κάτι δεν πάει καλά.

Ο πόνος ο οποίος διαρκεί για αρκετά μεγαλύτερο χρονικό διάστημα από το αναμενόμενο, ονομάζεται χρόνιος πόνος. Για να θεωρήσουμε χρόνιο τον πόνο, πρέπει να διαρκεί για περισσότερους από τρεις μήνες από την αρχική εμφάνισή του και πρέπει να αντιμετωπίζεται ιδιαίτερα. Ο χρόνιος πόνος δεν αποτελεί μόνο την σωματική εκδήλωση μιας πάθησης, αλλά συγχρόνως την ψυχολογική και κοινωνική έκφρασή της και εκτός από το άτομο που τη βιώνει, ενδέχεται να επηρεάσει και τους ανθρώπους του οικογενειακού και φιλικού περιβάλλοντος του ατόμου.

Τα αρνητικά συναισθήματα μειώνουν τα ενδογενή οπιοειδή του σώματος (φυσικά παυσίπονα) και αυξάνουν την ευαισθησία του στον πόνο. Όταν ο χρόνιος πόνος εγκατασταθεί, το άτομο δεν μπορεί πλέον να είναι το ίδιο λειτουργικό. Έτσι συχνά οι δραστηριότητές του περιορίζονται, με συνέπεια τις  αρνητικές σκέψεις και συναισθήματα (άγχος, στενοχώρια) και αυτό διαιωνίζει το φαύλο κύκλο του πόνου, καθώς η αντίληψη του πόνου γίνεται ακόμα πιο έντονη. Ακόμη, οι διαταραχές του ύπνου και της διάθεσης αυξάνουν την αίσθηση του πόνου.

Συζητώντας με έναν επαγγελματία ψυχολόγο, το άτομο μπορεί να βοηθηθεί και να μάθει να χειρίζεται καλύτερα τις αρνητικές επιδράσεις που έχει ο πόνος στην κινητικότητα, την κοινωνική ζωή και τις διαπροσωπικές σχέσεις του. Με τη συμβουλευτική οι ασθενείς αποκτούν δεξιότητες για τη διαχείριση του χρόνιου πόνου. Μπορούν επίσης να βρουν λύσεις σε καθημερινά προβλήματα, που τους προκαλούν στρες και κατάθλιψη, να ανακτήσουν τον αυτοέλεγχο και την ευχαρίστηση στη ζωή τους. Κύριος στόχος είναι πάντα η βελτίωση της ποιότητας της ζωής του ατόμου. Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα των μεθόδων που εφαρμόζονται για την αντιμετώπιση του πόνου, είναι οι τεχνικές χαλάρωσης και η νευροανάδραση.

Η Νευροανάδραση βοηθάει τους ανθρώπους να εκπαιδεύσουν τον εγκέφαλό τους στον έλεγχο λειτουργιών του σώματος, όπως η μυϊκή ένταση, η αναπνοή και η καρδιακή συχνότητα, με αποτέλεσμα να οδηγούμαστε σε μείωση του άγχους και των αντιδράσεων του στρες τα οποία όπως είπαμε επιτείνουν την αίσθηση του πόνου.

Οι τεχνικές χαλάρωσης είναι ένα σημαντικό μέρος της θεραπείας του πόνου. Βαθιές αναπνοές, διαλογισμός, καθοδηγούμενη νοερή απεικόνιση, και κλινική ύπνωση επιτρέπουν στο μυαλό να βοηθήσει το σώμα. Η τακτική εξάσκηση βοηθά στη μείωση του στρες και στην προώθηση της χαλάρωσης, η οποία συμβάλλει στην ανακούφιση του χρόνιου πόνου.